Een van de allereerste dingen die je doet wanneer je last krijgt van angst en paniekklachten is naar de psycholoog gaan.
En ook ik heb dat gedaan. Maar nu ik terugkijk op hoe ik ben hersteld, zie ik ook haarfijn terug dat bijna alle adviezen die ik van de psycholoog had gekregen juist mijn angstklachten in stand hadden gehouden, en zelfs erger hadden gemaakt.
Maar hoe kan dat? En welke adviezen waren dat? En raad ik het echt af om naar de psycholoog te gaan bij angst. Nou, laten we eens even gaan kijken.
Mijn ervaring bij de psycholoog
Ik leerde mijn lichaam kennen op een manier die ik nog nooit had gekend. En dat was zo ongelooflijk eng. Opeens heb je bepaalde gedachten die ook heel erg levendig en echt voelen. Je ziet ze voor je, je voelt ze en alles lijkt een beetje eng. Niet alleen dat, je hebt ook bepaalde symptomen.
En dat is zo beangstigend, omdat je jezelf zo niet kent. En op dat moment ontstaat er gewoon een heel diep verlangen om weer de oude, vrolijke, spontane jij te worden.
Die niet iedere dag continu onrust voelde. In zijn hoofd en lichaam. En dat gold ook voor mij. In de momenten dat ik dus last van angst had, was ik echt radeloos in wat ik dan moest doen. Ik woonde toen nog thuis en ik weet nog heel goed hoe bezorgd mijn moeder was.
Mijn vader was ook bezorgd, maar mijn moeder is wat meer emotioneel en die uitte ook echt haar bezorgdheid.
Ze zei: “Wouter, wat is er nou eigenlijk aan de hand? En waarom ben je dan zo bang? Hoezo heb je paniek? Wat is er dan aan de hand? Waar ben je bang voor?”
En het enige dat ik toen wist was, dat ik niet weet waar ik bang voor ben. Ik weet het allemaal niet meer. Ik ben gewoon angstig. En het was heel moeilijk te bevatten voor haar en voor vele anderen om mij heen.
Maar uiteindelijk kwam ik erachter dat ik heel erg bang was voor mezelf. Mijn eigen lichaam, mijn eigen gedachten, mijn eigen gevoelens, de symptomen die ik voelde, daar was ik bang voor. En het ergste was, ik wist niet hoe ik hier uit moest komen.
Dus, zei mijn moeder; “Wouter, we gaan naar de praktijkondersteuner.”
Dus, ik ben met goede moed naar de praktijkondersteuner gegaan.
Ik wist niet eens of de praktijkondersteuner überhaupt een traject aanbiedt, maar ik ging een aantal keer naar de praktijkondersteuner bij de huisarts en toen kreeg ik bepaalde handvatten om met die gedachte om te gaan en om de rust in mezelf te vinden.
En één van de dingen die ze zei was: “Wouter, weet je, meer mensen hebben een winterdip en ik denk dat dat ook bij jou het geval is. Dus wat ik je zou aanraden is het slikken van vitamine D supplementen.”
Ik schrok hiervan. Sorry, maar volgens mij is mijn probleem iets dieper dan het slikken van vitamine D. Het voelde ook niet als een soort dipje, maar een hele strijd met je lichaam. En ik was niet van mening dat vitamine D die problemen zou oplossen. Niet alleen dat, ook gingen we verder kijken naar welke gedachten ik had en waarom ik deze had.
Waarom ben je bang voor paniek? Waarom voel je je onrustig? Ik wist niet waarom. Ik wist het gewoon niet. Het enige dat ik wilde was weg van deze huidige versie van mezelf die zo gevangen zat in zijn eigen lichaam. Daar wilde ik weg van.
Dus na een aantal keren naar de praktijkondersteuner kwam ik thuis en zei ik tegen mijn moeder: “Ik denk niet dat dit gaat werken. Het voelt gewoon niet alsof deze persoon mij begrijpt.” “En ik heb niet het gevoel dat deze praktijkondersteuner echt honderden mensen succesvol heeft geholpen om van de angstklachten af te komen.”
Toen was mijn moeder nog meer radeloos. En niet alleen mijn moeder, ik ook. Ik had heel Google al afgespeurd. Elke tip, elke blog, ik had het allemaal geprobeerd. Van letten op je ademhaling tot meer sporten tot magnesium tot beter eten.
Noem het maar op, ik had het geprobeerd. Dus Google, viel al af. En dat was maar beter ook, want ik weet nu dat al die adviezen gewoon echt radicaal je angst erger maken. Maar ook de praktijkondersteuner was afgevallen, want die persoon leek mij niet te begrijpen.
En die persoon had niet een bewezen track record aan allerlei mensen die succesvol van de klachten waren afgekomen. Toen belandde ik echt in een zwart gat en ik dacht, wat moet ik nu?
Bij de huisarts adviseren ze je bijvoorbeeld ook medicatie. Dat is ook echt iets wat ik totaal niet wilde, want dat is niet hoe je ervan afkomt. Het is niet hoe je het probleem overwint.
En daarna ervaarde ik dit moment, dit was wel echt een heel moeilijk moment, en het is best wel zwaar om daarover te praten. Maar ik lag thuis op de bank te shaken met mijn voet. Mijn moeder kwam binnen.En ze was zo geschrokken van hoe ik eruit zag. Helemaal wit, trillend van de angst. En ik zei: “Mama, ik weet niet meer wat ik moet. Ik ben zo bang, ik heb zoveel angst en ik weet echt niet meer hoe ik hieruit kom.”
Gaan we aan de medicatie?
Toen zei mijn moeder, ik weet het eigenlijk ook niet meer, moeten we je laten opnemen? Of wil je medicatie? Of wat gaan we doen? En zelf zat ze ook in de knoop met haar eigen probleem. Mijn moeder was toen die tijd ook ziek en ik dacht, ik kan je niet ook nog belasten met mijn eigen problemen.
En ik moest toen zo ongelooflijk hard huilen, omdat ik gewoon niet meer wist wat ik met mezelf aan moest. Dit was echt een heel moeilijk moment uit mijn leven. Mijn moeder vroeg me of ik wel of geen medicatie wilde. En ik heb toen in dat moment besloten om ook geen medicatie te nemen omdat ik het zelf wilde doen. Maar op dat moment had ik het wel bijna gedaan. En daarmee bedoel ik ook zeker niet dat medicatie slecht is.
Medicatie werkt heel ondersteunend, mocht je daar behoefte aan hebben. Maar het zeker niet wat het probleem oplost. Want als je het gaat afbouwen, dan beland je weer in de patronen die jou in angst hebben gekregen.
Maar goed, ik besloot dus om geen medicatie te nemen.
En we gingen naar de psycholoog…
Maar wat moet ik dan doen? Mijn moeder kwam op het idee om eens te kijken of er een soort online psycholoog is die je kan helpen. En dat is ook wat we besloten te doen. Ik had toen een online intake en ik moest allerlei dingen invullen over mijn verleden en over al mijn problemen.
En uiteindelijk werd ik geholpen door een hele lieve psycholoog, echt een schat van een vrouw. En we gingen praten. Praten over waar ik last van had. En praten waar ik zo bang voor was. Praten hoe ik weer lekker in mijn vel zou kunnen zitten.
Maar toch, op het gebied van angst miste ik wat. Ik vertelde haar bijvoorbeeld ook dat ik super bang was voor bepaalde dingen.
Zoals voor paniek tijdens feestjes, ik was aan het derealiseren. En ik had last van bepaalde dingen in mijn lichaam. Ik had bijvoorbeeld rondom mijn darmen een soort prikkend gevoel, dus ik dacht meteen: ik heb darmkanker. Niet alleen dat, was ik bang voor vliegen, naar de bioscoop gaan was echt een hel, naar feestjes of festivals gaan enzovoort.
Weet je, als je zo jong bent en dit belemmert je leven, dan wil je er gewoon alles aan doen om er vanaf te komen en zo snel mogelijk weer gewoon de normale vrolijke jij zijn.
Je wilt gewoon net zoals al je vrienden en alle mensen om je heen genieten. Leuke dingen doen, rust in je hoofd, rust in je lichaam.
Ik probeerde dat ook uit te leggen aan haar, alleen het leek niet helemaal alsof ze dit oppakte. Want ja, wie is er nu weer bang voor de bioscoop? Kijk, bij horrorfilms snap ik het, maar hoezo ben je bang voor de bioscoop? En dat dacht ze niet, maar ik voelde het wel. Ik voelde een soort onbegrip.
Wat ik vooral voelde, is dat ik niet bang was voor al die dingen. Ik was bang voor mezelf in die situaties. Tijdens het vliegen, tijdens het film kijken in de bioscoop, op een festival, bij vrienden. Ik was bang voor mezelf. En dat was een inzicht dat ik toen zelf heb gekregen.
Maar toch probeerde ik wel de psycholoog ook een kans te geven. Want, hallo, deze vrouw had hier jaren voor gestudeerd en die wist waar ze het over had.
En ik weet nu heel veel meer over angst, paniek en derealisatie. Met de Vrijheid van Angst methode hebben we meer dan 1200 mensen in twee jaar mogen helpen van de klachten af te komen. Maar toen wist ik het allemaal niet.
Ik dacht vooral: Wat is dit? Wat is er met mijn lichaam aan de hand? En niet alleen dat, ik wist ook niet wat de verkeerde en de goede adviezen waren om er vanaf te komen. Ik voelde me als een soort tijdbom die kon ontploffen. Ieder moment, waar dan ook.
Want die paniek en angstgevoelens waren zo mega intens. En daar was ik dus bang voor. Toen gingen we dus de sessies in met de psycholoog.
En zoals ik al zei, gaf ik haar natuurlijk ook een kans. Want ze had er heel veel voor gestudeerd en ze wist echt wel waar ze het over had. Ze gaf me veel advies, maar nu ik terugkijk op dat moment, zie ik ook dat dit de adviezen waren die mijn angst heel veel erger hebben gemaakt.
En niet alleen dat, waardoor ik er niet binnen een maand of twee er vanaf was, maar jaren. Het heeft jaren geduurd. En die fouten en die verkeerde adviezen, zal ik nu even met je delen, zodat jij niet zo lang hoeft te worstelen als ik en ook dat jouw klachten niet erger worden.
Ik kreeg héél slecht advies…
Een van de eerste dingen die ik dus had gekregen als advies was: “Wouter, we moeten even gaan kijken naar hoe jij je stress kan verminderen, want je bent super gespannen.” Ik dacht, ja, oké, nou, dat wist ik al. Maar goed, ik kreeg toen een soort checklist van haar.
Op een schaal van 0 tot 10. Waarbij 0 rust betekende, 1 betekende tintelingen in je vingers, zwaarder ademen. 5 betekende trillen van de angst en een 10 betekende een ander symptoom dat gewoon een ’10 out of 10’ is qua angst.
En ik moest dus heel erg gaan letten op waar ik op deze schaal zat in het dagelijks leven. Bijvoorbeeld op werk, moest ik deze schaal erbij houden en gaan kijken of, ik een 2 ben, ben ik relaxed? Of ben ik een 8 of een 9?
En als je dan een 8 of een 9 bent, of zelfs een 10, zorg dan dat je even tot rust komt. Neem een even pauze, wandel eventjes en zorg dat dat stressniveau naar beneden gaat. Dat klonk hartstikke logisch, dus ik ging ermee aan de slag.
Maar wat er wel gebeurde, was dat ik een extreme focus op de binnenwereld had. Iedere sensatie, iedere gedachte, ieder gevoel nam ik onder de loop en ik dacht, hoe hoog zitten we op de schaal?
En als het dan hoog was, probeerde ik tot rust te komen. Maar mijn lichaam kon niet tot rust komen. Ik had dit advies al zo vaak geprobeerd en het lukte me gewoon niet om tot rust te komen. En ik voelde me gewoon een faal.
Ik dacht; Wouter, deze vrouw heeft zoveel mensen hiermee geholpen en ze weet waar ze het over heeft. Maar waarom pakt dit niet bij mij? Hoezo kan ik niet tot rust komen? Waarom lukt het me niet?
Ik voelde me 24-7 gespannen. Dit was een van de dingen die ik jou wil vragen om echt los te laten. Angst overwinnen doe je niet door tot rust te komen. Je lichaam staat aan. Je bent in een overactieve vecht- of vluchtreactie.
En door meer te ontspannen kom je dan niet vanaf. Dat is niet zo. Het is niet een kwestie van oké, we moeten meer ontspannen. Want dit is een soort van vechten tegen de klachten. En vechten houd je angst in stand.
Maar goed, dit is één advies van de psycholoog die ik dus had gekregen. En verder, ja, het tweede advies. Zoals je weet, psychologen houden er heel erg van om in het verleden te duiken. En bij mij was dat ook.
Nou, ik werd vroeger erg veel gepest en dat zorgde best wel voor wat perfectionisme en ook faalangst. En tijdens de sessies ging ik heel diep in op dat verleden met het pesten, met de faalangst en met het perfectionisme. En het doel was dus dat ik hierdoor dus mijn angst in het heden zou verminderen.
En weet je, het heeft echt wel geholpen om bepaalde patronen los te laten over mijn faalangst, mijn perfectionisme, maar niet op het gebied van angst. Ze probeerden mijn angstklachten te verminderen in het heden door die dingen meer te verwerken. We gingen toen ook een EMDR sessie doen en nogmaals, het had heel erg geholpen voor het trauma en het verleden en om dat meer te verwerken, maar niet voor mijn angst.
Want het was echt niet zo dat toen we dat trauma in één keer hadden verholpen, dat ik in één keer niet meer bang was om paniek te krijgen en dat ik nergens meer last van zou hebben. Niet meer bang zijn dat ik ziek was, geen angstgevoelens meer hebben.
Dit was niet het geval. En een heel, heel belangrijk inzicht is dat angstklachten niet worden verholpen door in het verleden te duiken, maar door te kijken hoe je er goed mee om kan gaan in het heden.
Het maakt me niet uit of het een psycholoog is, een praktijkondersteuner, advies op Google, vrienden, familie, noem het maar op.
Stop met in het verleden duiken. Stop. Laat het los. Laat dat verleden nou eens even los. En daar bedoel ik niet mee; laat het verleden lekker los en ga vrolijk door met je leven. Als je last bent van angstige gedachten, gevoelens en symptomen, dan richt je je op het heden.
Spreek over het verleden, probeer het verleden te verwerken. Dat is goed om de troep op te ruimen, maar hoe je van de klachten afkomt is niet door dat te verwerken. Ik heb nu 1200 mensen in twee jaar mogen helpen met het overwinnen van hun angstklachten en dit dram ik eruit.
En iedereen die bij mij komt zegt ook dat ze in het verleden gingen spitten en ik de eerste ben die zei het verleden los te laten. En dat voelde geweldig voor deze mensen.
Zelfvertrouwen opbouwen dat je iedere gedachte, ieder gevoel en ieder symptoom aan kan. Dat is hoe je er vanaf komt. Zo word je er niet meer bang voor. Het gaat erom dat jij niet meer bang wordt voor wat je denkt en wat je voelt.
Ga eens even kritisch kijken naar welke dingen je nu aan het doen bent. En is dit de stress verminderen? Zijn dit tips en tricks om van de klachten af te komen? Want ik kan je beloven, deze dingen maken het zoveel erger. Echt waar.
En ik wilde dit eigenlijk nog niet delen, maar weet je, ik doe het gewoon. Vaak krijg ik het volgende te horen van mensen die ik heb geholpen van de angstklachten af te komen:
“Hey Wouter, ik ging ook naar de psycholoog en de psycholoog vroeg me om mijn gedachten uit te werken. Ik moest mijn gedachten gaan opschrijven en ik moest dan gaan nadenken waarom ze niet waar zouden kunnen zijn.” Ik dacht, wat is dit voor advies?
Hoezo moeten we gedachten gaan opschrijven? En hoezo moeten wij deze gedachten gaan uitpluizen? Lieve mensen, het gaat niet over de gedachten. De gedachten en de inhoud daarvan zijn niet relevant.
Het gaat om hoe jij omgaat met die gedachten. Angstige gedachten bijvoorbeeld, die gaan harder spreken. Hoe verkeerder jij ermee omgaat en wat die gedachte zegt, dat is niet heel relevant. Het gaat erom dat jij er goed mee omgaat, want heb je de ene gedachte weer verholpen en overwonnen, dan komt er wel weer een andere gedachte. En dat komt door hoe jij omgaat met de klachten.
Dus drie adviezen die je angst erger maken en ook in stand houden zijn: stress verminderen en tips en tricks zoeken om er vanaf te komen, het verleden induiken en, ingaan op de individuele symptomen.
En nu gaan we weer even terug naar mijn verleden, want daar hadden we het over. Ik was bij de psycholoog en wat ik toen na een aantal sessies, we waren toen twee, drie maanden verder, ook voelde was dat ik nog steeds bang was voor de klachten en ik was nog steeds bang voor wat ik dacht, wat ik voelde. Het voelde alsof ik een soort rugzak op mijn rug had met allerlei tips, tools, methodes om beter om te kunnen gaan met de angst.
Weet je wat het is? Hoe banger je bent voor bepaalde dingen, dus dingen in de buitenwereld situaties, locaties of voor je eigen gedachten, gevoelens en symptomen, hoe minder zeker je bent in hoe je ermee om kan gaan. En wat er gebeurt als jij het vertrouwen terugwint dat je iedere gedachte en ieder gevoel aan kan, wordt je steeds minder bang voor de angst.
Alles is eng in de buitenwereld, alle situaties, alle locaties, als jij niet weet hoe je met je angst goed kan omgaan.
Zo kwam ik van mijn angst en paniek af…
Eigenlijk wil ik gewoon geholpen worden door iemand die mensen hiermee heeft geholpen. Iemand die echt een bewezen track record heeft, oftewel, bewezen heeft dat hij heel veel mensen hiervan af kan helpen.
Want ik voel me gewoon niet zo begrepen en ik durf niet altijd te zeggen tegen deze persoon wat ik denk en wat ik voel. En als ik het al niet durf te delen, dat ik soms bang ben voor hele specifieke dingen omdat ik me schaam, hoe kan die persoon mij dan ook goed advies geven?
Ik wilde iemand die de route van herstel zelf had bewandeld en er heel veel mensen van af had geholpen. Iemand die boven op de berg stond en zei, “Wouter, deze vallen zou ik niet instappen. Je moet linksaf, je moet rechtsaf, 5 kilometer rechtdoor, één keer linksaf, spring even over dit obstakel heen, waak hiervoor en uiteindelijk, dan sta je bij mij, hersteld.”
Wat er daarna gebeurde was dat ik alleen nog maar video’s, boeken, programma’s, begon te luisteren en kijken van mensen die hier ook last van hadden gehad.
En echt waar, ik las zelfs heel veel verhalen van ervaringsdeskundigen online die allerlei tips en adviezen gaven over omgaan met terugvallen. Wat moet je doen in momenten van angst? Wat moet je doen als je een paniekaanval hebt? Hoe zij er van af waren gekomen. Dat was echt wat bij mij alles heeft veranderd.
Ik weet nog dat ik een heel erge terugval had. En toen las ik online een verhaal van een Amerikaan die zelf beschreef wat die terugval betekende en hoe die persoon daar uit was gekomen.
En dit was zo waardevol. Ik begon te herstellen. En hoe wist ik dat ik ging herstellen? Het zelfvertrouwen keerde terug.
Ik werd steeds minder bang voor mijn gedachten, steeds minder bang voor mijn gevoelens, steeds minder bang voor mijn symptomen. En toen ik er niet meer zo bang voor werd, gingen ze naar de achtergrond.
Want, zoals ik al vaker zeg, hoe kan je een overactieve vecht- of vluchtreactie uitzetten, wat angst eigenlijk is, als jij blijft vechten en vluchten tegen wat je denkt en voelt. Dat gaat niet. Als jij dus niet meer bang bent voor je angst, dan vecht je er minder tegen.
En, na verloop van tijd gaan die angstklachten naar de achtergrond. Als je de interviews luistert met heel veel Vrijheid van Angst deelnemers, vertellen ze allemaal regelmatig dat ze zich niet helemaal begrepen voelden bij alle hulp die ze hadden gekregen.
Ze kregen adviezen die niet hielpen en soms al meer dan één jaar lang naar de psycholoog zijn gegaan en er nog steeds niets vanaf zijn.
Zoals bijvoorbeeld Nadine, en Ilse bijvoorbeeld, die nou de community beheert van Vrijheid van Angst, Lisa, Chelsea, Jelle, noem ze maar op, je kan ze allemaal lezen of luisteren.
En ik ga zo wat meer over hun vertellen, maar wat ik je echt wel wil meegeven is: als jij al meerdere maanden geen resultaat boekt, verander de koers, echt waar. En de reden waarom is dat je niet in die patronen wil vastroesten, die oude patronen. Maar ook die verkeerde adviezen.
Weet je, je bent hier maar één keer op deze mooie planeet. Je wilt alles op alles zetten om zo goed mogelijk met de klachten om te gaan omdat daar ook echt je herstel in zit. En dat is iets wat ik eerder had willen weten. Maar in ieder geval hoop ik dat het jou gaat helpen om wat maanden of zelfs jaren van je herstelling af te schaven.
Wat ik er duidelijk bij wil zeggen is dat de psycholoog niet slecht is. En alle mensen die je helpen zijn niet slecht. Ze zijn niet gemeen. Nee. Iedereen heeft een mega goede intentie. Iedereen heeft het beste met je voor. Alles helpt voor zover. En overal haal je ook wel weer inzichten uit. Maar op het gebied van angst wil je wel weten dat niet alles even goed helpt.
Er zijn bepaalde adviezen die het natuurlijk een heel stuk erger maken en niet toepasbaar zijn voor angst. Want het is niet een nieuw onderwerp, maar niet iedereen heeft er heel veel kennis van. Er zijn ook heel veel psychologen die heel goed zitten op het goed reageren op de klachten.
Dat zijn de psychologen die de meeste sprongen gaan maken en die de meeste mensen helpen. Maar als het alleen gaat over het verleden uitspitten, tot rust proberen te komen, de gedachten uitspitten, dan wil je zo snel mogelijk je koers wijzigen en leren hoe je goed reageert op de klachten. Dat is het belangrijkst.
En natuurlijk wil ik ook graag een verhaal delen van een deelnemer die precies hetzelfde hebben ervaren. Want kijk, mijn verhaal delen is natuurlijk één ding. Maar ik vind het ook belangrijk dat het wel wat meer wordt onderbouwd met ook ervaringen van anderen.
Chelsea had twee jaar geleden al deelgenomen aan Vrijheid van Angst en ze worstelde vijf jaar lang met paniekaanvallen en agorafobie. Het was heel moeilijk om na vijf jaar lang nog überhaupt te vertrouwen in haar lichaam en in de manieren om er vanaf te komen.
Ze was al vier jaar lang bij dezelfde psycholoog en na vier jaar lang zakte de moed haar toch wel wat in de schoenen. Chelsea kwam mij op TikTok tegen en had mij bericht.
Ze zei: “Leuke video’s, zou je mij kunnen helpen?” En toen besloot ik haar te helpen met het overwinnen van de angstklachten. Chelsea liep alleen wel tegen iets heel moeilijks aan. En dat zei ze ook tegen mij. “Ik heb nu al vier jaar lang dezelfde adviezen gekregen. Als ik een angstige gedachte had, moest ik tegen gedachten gaan bedenken. Wat als ik paniek krijg? Wat als ik geen paniek krijg en het hartstikke goed gaat? Wat als ik flauw val buiten?
Ja, wat als je niet flauw valt. Ze moest heel veel ‘tegen gedachten’ bedenken. En wat dat eigenlijk deed, was vechten tegen de angst. En zoals je van mij hebt geleerd, is vechten tegen de angst juist hetgeen wat je angst in stand houdt. En die ‘tegen gedachten’ die ze vier jaar lang had geleerd, die moest ze allemaal in één keer gaan loslaten.
En dat was hartstikke moeilijk. Het was hartstikke moeilijk om dat patroon van vier jaar verkeerd advies, los te laten.
Chelsea moest ook echt stoppen met vechten tegen wat ze dacht, vechten tegen wat ze voelde, het loslaten van die tegen gedachten, het uitspitten van het verleden en het uitspitten van de gedachten. Wat ik haar ook had meegegeven is: ik weet hoe moeilijk dit is, maar laat die verkeerde adviezen langzaam los en ga leren wat je wel moet doen, oftewel goed reageren op de klachten.
Dat is wat we gaan doen. We gaan kijken, Chelsea, hoe jij die angst meer over je heen kan laten komen en met die angst dingen kan doen. Zo vergroot je je zelfvertrouwen. En dat heeft een aantal maanden geduurd voordat ze het echt kon loslaten.
Maar steeds verder ging ze leren hoe ze goed moest reageren op de klachten. En toen heeft ze in drie maanden tijd meer bereikt, dan in vier jaar professionele hulp.
In de podcast met mij vertelde ze: “Ik ben eigenlijk best wel verdrietig, want ik had ook vier jaar lang vol kunnen genieten en de echte Chelsea kunnen zijn. Vier jaar lang. Heel veel dingen heb ik gemist en ik had die dingen gewoon kunnen doen als ik dit eerder was tegengekomen. Als ik iemand had gehad die mij echt had geholpen met goed reageren op de klachten.”
En dit is wat ik jou ook wil meegeven. Ik wil dat jij gaat focussen op de juiste dingen. Goed reageren. Echt, daar zit het in. 80% van je herstel zit hem daarin. De ervaringen die ik online deel zijn niet allemaal van die superhumans die in één keer hun angstklachten overwinnen en van mij een gouden tip leren, nee. Dit zijn allemaal mensen die 0% vertrouwen hadden in hun herstel, of 5, of 10, of 40 jaar last hadden van de angstklachten, maar wel zijn hersteld.
En het komt puur doordat ze de juiste adviezen leren. En ik ben altijd van de metaforen, maar wat je tot nu toe hebt gedaan is, je wilde een schilderij ophangen met een spijkertje en gebruikt een boor om die spijker in de muur te slaan.
Tuurlijk zakt het vertrouwen in de schoenen. Tuurlijk ga je dan jezelf verwijten. Ik heb al zoveel geprobeerd en het lukt niet. Want een boor gebruik je hier niet voor. Net zoals dat het verleden uitspitten of gedachten gaan uitvogelen en op de inhoud van de gedachten en gevoelens en symptomen gaan zitten, ook niet werkt. Pak een hamer.
Goed reageren is een hamer en dan lukt het jou om het schilderij op te hangen.
Hoe kan ik het over me heen laten komen? Hoe kan ik dingen ondernemen? Daar wil ik me op focussen. En wat er daardoor gebeurt, is dat Chelsea echt hele grote sprongen maakte in haar herstel. En ik heb haar nou twee keer mogen interviewen. En haar podcast aflevering kan je ook op Spotify luisteren. Of op YouTube, daar kun je Chelsea ook zien.
Maar als jij gaat leren hoe je goed moet reageren op de klachten, en die verkeerde adviezen loslaat, dan gaat er een wereld voor je open. Angst overwinnen is niet van de klachten afkomen. Het is zo zelfverzekerd worden dat je de gevoelens, gedachten en symptomen aan kan dat je er niet meer bang voor bent. Zo ga je je leven terugwinnen. En als je je leven terugwint en er niet meer bang voor bent, dan gaan de klachten uit focus en gaan ze langzaam naar de achtergrond. Omdat ze er niet meer toe doen. Dat is belangrijk.
Als je met de psycholoog ingaat op goed reageren, blijf. Want het is superbelangrijk en ik denk dat je een goede te pakken hebt.
Maar gaat het allemaal over het verleden en van de angst afkomen en leer je niets over, goed reageren op de gedachten, gevoelens en symptomen en er op de juiste manier mee omgaan, dan zou ik snel naar een andere manier zoeken. Want het gaat je heel veel tijd besparen en je gaat ook niet in die oude verkeerde patronen vastroesten.
Neem eens een kijkje in de gratis training, want daar gaan we wat dieper in op het verkeerde advies, maar ook de dingen die je wel moet doen om van je paniekaanvallen af te komen en je andere angstklachten.
Verder wens ik je heel veel kracht, heel veel liefde toe en echt waar, vertrouw op jezelf. Vertrouw in jezelf, want als jij de juiste handvatten krijgt, gaan er hele mooie dingen gebeuren. En ga je merken dat je steeds meer vertrouwen terugwint in je lichaam. En als je dus vertrouwen terugwint in jezelf, dan word je minder bang.
En als je minder bang wordt voor wat je denkt en voelt, dan overwin je je angst.
