Ik was met mijn ouders en familie aan het wandelen en toen gebeurde het. Het leek wel alsof ik ineens helemaal disconnected was met de werkelijkheid.
Een golf van angst overspoelde me. Ik raakte helemaal in paniek van binnen en ik had geen idee wat dit was.
In dit artikel ga ik je uitleggen hoe mijn eerste keer derealisatie mijn leven op zijn kop had gezet. Maar niet alleen dat, ik ga je ook 3 waardevolle tips geven over hoe ik hier vanaf ben gekomen.
Mijn eerste keer derealisatie
Zoals met heel veel dingen in het leven weet je de aller eerste keer dat iets gebeurde nog vaak heel goed. En dat was ook het geval voor mijn eerste keer derealisatie.
Dat moment ga ik nooit meer vergeten.
Het was ochtend en ik weet nog goed dat het heel erg koud was. Ik en mijn familie gingen samen even wandelen… lekker even de natuur in.
Maar tijdens het wandelen voelde ik me een beetje raar. Ik voelde me opgejaagd en ik voelde me niet helemaal mezelf. Ik probeerde in ieder geval met dat oncomfortabele gevoel door te lopen. Maar toen kwamen we even tot stilstand en gingen we iets drinken.
En toen gebeurde het… ik leerde een kant van mezelf kennen die ik nog nooit in mijn leven had gekend.
Ik had inderdaad last van paniekaanvallen, angst, hypochondrie, intrusieve gedachten en die kende ik inmiddels wel. Maar wat er nu gebeurde had ik nog nooit meegemaakt.
Het voelde alsof ik disconnected was van de wereld. Alsof er een soort glazen muur tussen mij en de werkelijkheid zat. Alsof ik boven mezelf begon te zweven… alsof ik niet mezelf was. Een gevoel alsof ik de controle over het leven zou kwijtraken.
Raar he…?!
Het leek alsof het leven een halve seconde te laat binnenkwam. Het is heel moeilijk om uit te leggen hoe dit voelt, maar het was heel eng. Het lijkt namelijk net alsof je je grip op de werkelijkheid aan het verliezen bent.
In dat moment kwam er een hele grote tsunami aan angst over me heen. En ik wist niet wat me gebeurde. Het was echt een gevoel van onwerkelijkheid.
“Ik dacht echt, word ik gek? Wat is dit? Heeft dit mijn brein aangetast?”
Ik ken angst en paniek inmiddels wel, maar dit gevoel was compleet nieuw. Het is heel moeilijk om dit te omschrijven, maar ik hoop dat je een beetje weet wat ik hiermee bedoel.
Nu ik er ook op terugkijk, weet ik precies waarom dit allemaal was gebeurd. De maanden die hieraan vooraf gingen stond ik gewoon onder heel erg veel stress.
Ik was ontslagen, nog een keer ontslagen, ook de coronapandemie. En niet alleen dat. Mijn oma was overleden, mijn hondje was overleden, ik was afgestudeerd en ik ging ook nog verhuizen… oja en met mijn moeder ging het écht niet goed.
Die was namelijk ziek al sinds 2015 en dat zorgde gewoon voor heel veel stress.
Ook kreeg ik een relatie, wat voor mij ook helemaal nieuw was. Al die levensverandering zorgden voor heel veel onzekerheid en heel veel stress. Het was ook de reden dat ik last begon te hebben van angst en paniek. En daardoor stond ik gewoon onder heel veel stress.
Mijn Stress Emmertje zat helemaal vol
Mijn stress-emmertje zat gewoon vol. En je hoort me daar natuurlijk vaker over praten. En vooral als je Vrijheid van Angst volgt, dan ken je al het principe van de Stress Emmer.
Ieder mens heeft een eigen Stress Emmertje. En als we onder langdurige stress staan, dan vult dat emmertje zich langzaam met stress. Je kan of iets traumatisch meemaken, waardoor het emmertje in één keer helemaal vol zit. Maar je kan ook onder langdurige stress staan.
Wanneer dat emmertje dan vol zit, dan overstroomt het sneller. En wanneer het overstroomt, dan spreken we van angst. Het is de druppel die de emmer doet overstromen. En soms weet je niet eens wat de druppel is en komt het vanuit het niets.
Toen ik dit kreeg, die derealisatie, wist ik gewoon van mijn emmertje zat vol. En daarom overstroomde het. Misschien had ik toen een gedachte, of was het een prikkel, maar wat het ook was… in dat moment overstroomde mijn Emmertje gewoon even en had ik derealisatie.
Nu weet ik dat, maar toen wist ik dat niet, waardoor ik echt veel last begon te krijgen van de derealisatie.
De maanden daarna waren voor mij dus heel erg zwaar. Ik was gespannen, ik had opvliegers van angst en ik probeerde gewoon normaal te lijken op feestjes, en tijdens alle sociale dingen die ik deed.
Het was zo moeilijk om jezelf zo onder controle proberen te houden, terwijl de binnenwereld gewoon pure oorlog is. Dat is echt heel erg lastig.
Mijn leven stond op zijn kop, want het bleef ook aanhouden. Die rare gevoelens van onwerkelijkheid. Buiten mijn angst en paniek om kwam er dus nog iets nieuws bij.
Derealisatie.
Nog iets dat ik aan mijn lijstje kon toevoegen. Hoera…
En ik vroeg me dan ook af, stopt dit ooit? Gaat het ooit voorbij? Want…
Het lijkt alsof het alleen maar erger wordt en er komen alleen maar meer dingen bij.
Maar gelukkig was het niet nóg een probleem. Wat je angstklacht ook is: het is namelijk altijd hetzelfde probleem, maar dan in een andere vorm.
Of het nu angst is dat je hebt, paniekaanvallen, derealisatie, intrusieve gedachten… dit maakt niets uit, want de oplossing is hetzelfde.
De oplossing is altijd hetzelfde
Want zoals ik je net heb verteld, heeft ieder mens zijn eigen Stress Emmer. En bij de ene uit zich dit in pijn rondom je hart, paniekanavaallen, of angst en bij de andere is dit weer duizeligheid of derealisatie.
Dat is de oorzaak. En dat is ook het probleem waar je aan moet gaan werken. Niet het oplossen van iedere individuele klacht.
Want wat mijn fout toen was, was dat ik dacht: “ik moet angst gaan oplossen, ik moet paniekaanvallen gaan oplossen, mijn hypochondrie en mijn derealisatie.”
Dus zoals je al ziet: ik had ineens een waslijst aan problemen. Maar dat betekende niet dat ik ineens aan 8 verschillende angsten moest gaan werken. De oplossing was hetzelfde: het legen van de Stress Emmer.
Want als het stressemmertje leger is, dan overstroomt die minder vaak.
En als het stressemmertje minder vaak overstroomt, heb je minder last van bepaalde gedachten. Minder last van bepaalde gevoelens. Minder last van bepaalde symptomen, zoals hartkloppingen of derealisatie.
Het is niet van de derealisatie afkomen, wat de oplossing is. Nee, het is het legen van de stressemmer. En daar ga ik je zo meteen wat meer over vertellen.
En als je alvast wat tips wil over hoe ik er zelf vanaf ben gekomen, kijk dan vooral eerst de gratis training over derealisatie overwinnen, waarin ik je 5 tips geef om van dit gevoel af te komen.
Wat gebeurde er na die eerste keer derealisatie?
De weken en maanden na die eerste keer derealisatie kwam het gevoel ook steeds vaker terug. En dat begon dagelijks te worden, wekelijks, maandelijks en… ook steeds langer aan een stuk.
Ik begon er ook steeds meer op te letten en ik begon het vervelend te vinden. Ik wilde het weg hebben. Want ik dacht, hoe kan ik ooit nog genieten van het leven als dit gevoel dat een hele dag is? Dat lukt me toch niet. Hoe kan ik ooit een leuke papa worden die gewoon met zijn kinderen speelt terwijl die gewoon aan het derealiseren is?
Het leek er gewoon altijd te zijn. Altijd. En het was heel erg vermoeiend. Ik wilde dit niet. Ik wilde er gewoon vanaf en gewoon die vrolijke, leuke en spontane Wouter zijn.
En dan ga je naar Google…
Op Google vond ik heel veel waardeloze adviezen, zoals… probeer rustig te blijven als je de realiseert. Ga op je ademhaling letten “en uiteindelijk gaat het weer weg.”
Het is gewoon zo vermoeiend om al die adviezen te lezen en steeds meer zakt het vertrouwen in je lichaam en in je herstel dat je hier nog vanaf komt.
Want als al die professionals met die tips en tricks komen die niet werken… hoe erg zou het dan wel niet zijn?
Dus ook de professionele hulp die ik had gekregen, sloeg gewoon niet zo goed aan. Ik kwam niet van mijn angst af en ik wist gewoon niet wat ik moest doen.
Ik gebruikte vooral heel veel van de tips die ik ook op Google vond om er vanaf te komen. Want ik wist niet dat het die volle Stress Emmer was.
Ik dacht er is gewoon echt serieus iets met mijn brein aan de hand.
Investeer in kennis
Zie je nu ook hoe belangrijk het is dat als je worstelt met angst of derealisatie, dat je in jezelf investeert met kennis, theorie, tips en handvatten?
Had ik dat maar toen méér gedaan. Had ik maar gewoon vier jaar eerder van een ervaringsdeskundige geleerd. Iemand die me alles kon vertellen, want ik had jarenlang aan ellende bespaard.
Leren van een ervaringsdeskundige en iemand die precies in hetzelfde schuitje had gezeten, was wat ik veel eerder had willen doen.
Uiteindelijk begon ik dus van ervaringsdeskundigen te leren. Deze kwamen vooral uit Amerika. Ik luisterde podcasts, ik las boeken, cursussen, noem het maar op. Echt, ik deed alles wat ik kon om informatie op te slurpen van deze ervaringstestkundigen.
Eén ding wat ze allemaal gemeen met elkaar hadden, was het volgende advies:
In je reactie ligt je herstel.
Wat betekent dit? Dat is het eerste dat ik dacht. Wat moet ik hier nou mee?
Ik was al herstellende van angst en paniek en ik had dus ook al heel wat stappen gemaakt, doordat ik dus had geleerd om goed te reageren. Goed te reageren op het gevoel van angst dat soms opkwam.
Maar dat had ik nog nooit gedaan bij de derealisatie.
Goed reageren betekent het gevoel meer accepteren, toe te laten en door te gaan met waar je mee bezig bent. Het probleem namelijk, waardoor mensen soms 5, 10, 20, 30 of 40 jaar vastzetten in de cyclus van angst, is dat ze fout reageren op hun angstklachten.
Wanneer het Stress Emmertje overstroomt en ze de klachten ervaren, dan gaan ze HEEL hard vechten.
Al dat gevecht zorgt ervoor dat jouw brein de derealisatie gaat zien als gevaar. Dus iedere keer dat het gebeurt komt er heel veel spanning vrij. Heel veel angst. En niet alleen dat. Door jouw gevecht tegen het gevoel ontstaat er nóg veel meer spanning. En ja, jij vult je eigen Stress Emmer weer aan.
Wat er dus gebeurde was dat ik begon te oefenen met goed reageren op de derealisatie en dit zorgde ervoor dat het gevoel steeds minder intens werd.
Tip #1: In je reactie ligt je herstel
Ga je altijd vechten, frustreren en wil je er vanaf komen? Dan houd je je eigen stressklachten ook in stand. Ofwel, je blijft in de cyclus van angst, paniek en derealisatie zitten.
Ga je het tegenovergestelde doen van wat je momenteel aan het doen bent, ofwel? Dus je probeert het er meer te laten zijn… dan ga je uit die cyclus van angst en derealisatie.
Iedereen op aarde heeft soms last van derealisatie. Iedereen. Iedereen heeft van die bepaalde momenten dat de stress te veel wordt.
Het komt en daarna gaat het weer weg. Maar de reden dat het bij sommige mensen steeds terugkomt, is doordat ze er fout op reageren. Wat je dus moet doen om eruit te komen, is precies het tegenovergestelde.
Oftewel… goed reageren in plaats van fout reageren.
Derealisatie is namelijk een beschermingsmechanisme vanuit je brein. Je brein denkt:
“Nou, je staat onder zoveel stress. Ik denk dat er altijd gevaar is, dus weet je wat we doen? Ik ga je even laten derealiseren, zodat alle prikkels niet zo hard binnenkomen. Zo zorgen we dat je Emmertje niet nóg meer overstroomt.”
Dit is dus geen chronische aandoening, maar je brein die je wil beschermen. Belangrijk…
En je hoort het me misschien heel vaak vertellen, maar hoe jij omgaat met je derealisatie is wel wat tussen jou en je herstel staat.
Zolang je dit niet goed doet, kan je niet herstellen van derealisatie.
Het is niet tot rust komen en tips en tricks zoeken om er vanaf te komen. Het is goed reageren op wat je denkt en wat je voelt. Vechten maakt derealisatie veel erger en het zorgt ervoor dat het continu terug blijft komen.
Dus je wil gaan oefenen met goed reageren.
Word daar een pro in, want dit is een vaardigheid die je voor de rest van je leven bijblijft.
Dus goed reageren op de derealisatie is het belangrijkste advies dat ik jou kan geven om er ook écht vanaf te komen.
Niet een sexy advies, want het duurt gewoon even om dit onder de knie te krijgen. Maar als je er vanaf wil komen is dit wél het advies dat je vandaag moest horen.
En dit is wat ik altijd fout deed.
Ik dacht altijd: “oké, ik ga goed reageren op de derealisatie en ik hoop dat het weg gaat.”
Dus de derealisatie kwam. Ik probeerde het accepteren, toe te laten en ik probeerde gewoon door te gaan met wat ik deed (De GAB-Methode gebruiken).
Maar het ging gewoon niet weg…
Het ging natuurlijk wel een stukje beter dan vechten tegen het gevoel. Maar hoezo had ik het nog? Ik had gewoon al een hele dag goed gereageerd?
Hoezo kwam het dan soms nog?
Nou, dat is dus de volgende tip.
Tip #2: Je moet dit doen voor een hele lange tijd
Wacht dus niet nog zes maanden met dit advies, maar focus hier vandaag al op, zodat je over zes maanden al heel veel stappen hebt gezet en niet dan pas moet beginnen. Want goed reageren kost gewoon heel veel tijd.
Je moet goed reageren voor een redelijke tijd, omdat jouw lichaam niet in een keer uit die vecht- of vluchtreactie is. Als je al jaren of maanden onder stress staat dan stopt je lichaam niet in een keer met derealiseren als je een paar dagen goed reageert.
Dit is niet hoe je lichaam werkt. Je lichaam past zich aan aan de omgeving. En die wil eerst wat meer bewijs dat er inderdaad niks aan de hand is.
Dus jij moet meerdere maanden maanden goed reageren. En dan ga je zien dat jouw vecht- of vluchtreactie steeds meer uitgaat.
Want nu zet je hem continu aan door tegen je derealisatie te vechten en te vluchten.
Het kost… tijd.
Dus wat je dan ook wilt onthouden is goed reageren + tijd.
Als je zelf geen tijd geeft en je gaat goed reageren, dan geef je op en dan denk je dat het niet werkt, terwijl dit wél het geval is.
Want dat is ook hoe het werkt. Angst is niets anders dan een overactieve vecht- of vluchtreactie. Hoe kan je dat uitzetten als je blijft vechten en vluchten van wat je denkt en voelt?
Goed reageren voor een lange tijd, dat is wat je moet doen.
Tip #3: Stop met Googlen
Op Google vind je namelijk alleen maar hele enge dingen.
Het is chronisch. Er is iets mis met je brein. Je brein is veranderd en je komt er nooit meer vanaf.
Toen ik dus begon te Googlen werd ik alleen maar banger voor derealisatie. Stoppen met Googlen zorgde echt dat ik al heel veel stappen maakte.
Samen met goed reageren en mezelf de tijd geven maakte ik al sprongen in mijn herstel.
Tip #4: Bepaal wat hersteld zijn betekent
Voorheen dacht ik dat ik pas hersteld was als ik geen last meer had van derealisatie. Maar nu betekent hersteld zijn voor mij dat ik het er gewoon kan laten zijn en probeer door te gaan met wat ik wilde doen.
Want ik weet dat ik ook vóór dat eerste moment met derealisatie, ooit derealisatie heb gehad. Maar dan was het in mindere intensiteit en ook minder vaak.
Want ook vroeger heb ik periodes van stress gehad en derealisatie. Alleen toen viel het me gewoon minder op. En als ik het dan vroeger heb gehad, was ik dan niet hersteld?
Jawel, ik was hersteld omdat ik me er niet druk om maakte.
Ik kon het te laten zijn. Het boeide me niet zo veel en ik ging gewoon weer door. En toen ging het ook weg. Hersteld zijn is dus een herstelde relatie met je derealisatie.
Want als je een goede relatie hebt met je derealisatie kan het ook voorbij gaan. Je kunt herstellen, want je lichaam kan de stress zo loslaten.
En mocht je nog nooit van Luisterrust hebben gehoord: dit is een Nederlandse app, speciaal voor mensen die last hebben van angst en derealisatie. Om goed te leren reageren op de klachten en zo dus ook van de klachten af te komen.
Ik zou het gewoon eens proberen, zet de audio voor derealisatie eens op en laat me vooral weten wat je ervan vond.
Ik hoop dat mijn verhaal je heeft geïnspireerd en dat je nu weet dat je vooral niet raar bent. Maar ook dat je begrijpt dat er helemaal niets mis is met je.
Er is een weg uit, ook al lijkt het soms niet zo en om je daarmee te helpen raad ik je aan om de gratis training hieronder te bekijken, waar ik je 5 tips geef om van de klachten af te komen.
